Ενδομητρίωση. Ακόμα μία πάθηση του γυναικολογικού για την οποία δεν μιλάει κανείς. Σύμφωνα με έρευνες μία στις δέκα γυναίκες πάσχει από ενδομητρίωση, παρ’ όλ’ αυτά οχτώ στις δέκα γυναίκες και εννέα στους δέκα άνδρες δεν γνωρίζουν τίποτα για τη νόσο αυτη. Η ενδομητρίωση, λοιπόν, είναι ιστός ενδομητρίου, ο οποίος μετατοπίζεται με την περίοδο, γυρίζει προς τα πίσω, προς τις σάλπιγγες και καταλήγει να εναποτίθεται σε κάποιο από τα ενδοπυελικά όργανα. Το διάστημα, λοιπόν, κατά το οποίο θα αιμορραγεί η γυναίκα, θα αιμορραγούν και οι εξής ιστοί, δημιουργώντας κύστες αποτελούμενες από αίμα οι οποίες σιγά σιγά μεγαλώνουν με κίνδυνο να σκάσουν.
Η ενδομητρίωση είναι χρόνιο νόσημα του γυναικολογικού, αποτελεί ένα από τα πιο συχνά εξ’ αυτών, ενώ περιλαμβάνεται στα είκοσι πιο επίπονα νοσήματα στον κόσμο. Παρ’ όλ’ αυτά δεν υπάρχει εγγυημένη θεραπεία. Μία γυναίκα με ενδομητρίωση θα κουβαλάει τον πόνο και την κούραση της νόσου πιθανώς για όλη της τη ζωη. Τα αντισυλληπτικά, τα αντιφλεγμονώδη και κυρίως τα χειρουργεία μπορούν να βοηθήσουν με τους πόνους, αλλά είναι πολύ πιθανό ακόμα και μετά από διαδοχικά χειρουργεία η νόσος να επανεμφανιστεί. Το 40-45% των γυναικών υποτροπιάζει πέντε χρόνια μετά την επέμβασή τους. Το 27% των γυναικών χρειάζεται τρία ή περισσότερα χειρουργεία για να απαλλαγεί από τη νόσο. Πολλές φορές ουτε η ιδια η αφαίρεση της μητρας δεν αποτελεί λύση.
Τα κυριότερα συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι ο πυελικός πόνος, διαταραχές στο στομάχι και το γαστρεντερικό, πόνος κατα τη σεξουαλική επαφή και την ούρηση, διαταραχές στον κύκλο της γυναίκας, έντονες ορμονικές διαταραχές, πολύ επίπονοι περίοδοι και πόνοι στήθος. Το 40% των γυναικών με ενδομητρίωση εμφανίζουν προβλήματα υπογονιμότητας καθώς αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους που η γυναίκα θα εμφανίσει αποβολές και δυσκολίες στη σύλληψη.
Οι γυναίκες με ενδομητριωση μεγάλωσαν ακούγοντας τις φράσεις «Όλες οι γυναίκες πονάνε στην περίοδο», «Μην είσαι τόσο δραματική, δεν γίνεται να πονάς τόσο πολύ», «περίοδος είναι, είναι φυσιολογικό να πονάς». Η καλύτερη απ’ όλες τις φράσεις: «απλά πάρε ένα παυσίπονο». Και εσύ κάνεις υπομονή, όπως σου είπε η κοινωνία, παίρνεις το ένα παυσίπονο μετά το άλλο και περιμένεις κάτι να αλλάξει, δεν αλλάζει τίποτα, απλώς πλέον κρατάς το στόμα σου κλειστό. Τα χρόνια περνάνε, η κατάσταση χειροτερεύει περίοδο με την περίοδο και εσύ κατά πάσα πιθανότητα ξυπνάς μια μέρα κλαίγοντας σε ένα γυναικολογικό γραφείο παρακαλώντας να βρεθεί μία λύση στο πρόβλημά σου. Ο μέσος όρος διαστήματος κατά τον οποίο μία γυναίκα πως πάσχει από ενδομητρίωση είναι τα έντεκα χρόνια. Για έντεκα ολόκληρα χρόνια 200.000.000 γυναίκες ζουν πιστεύοντας πως ο πόνος τους είναι φυσιολογικός και πως δεν υποδηλώνει τίποτα επικίνδυνο που να χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης.
Η ενδομητρίωση, εν τέλη, συνιστά ένα ακόμα κομμάτι που έχει επηρεαστεί από τα μιαρά ταμπού τής πατριαρχίας. «Μη μιλάς για την περίοδο σου. Κρύψε τη σερβιέτα όταν είσαι στο σχολείο στο χέρι σου και ας μη κρύβει κανείς τα τσιγάρα στην τσέπη του». Ο ψυχολογικός πόλεμος που δέχεται η γυναίκα σε νεαρή ηλικία για το σώμα της και την έμμηνο ρύση είναι ο λόγος που το 43% των γυναικών ντρέπονται να μιλήσουν για τη νόσο που τους βαραίνει. Είναι ένας από τους λόγους που 39% των γυναικών οδηγούνται σε κατάθλιψη. Είναι ο λόγος που χρειάζεται όλες μας να σταματήσουμε να λέμε «είμαι αδιάθετη» μέσα από τα δόντια. Ο λόγος που στο εξής θα λέμε έχω περίοδο και δεν θα κρύβουμε καμιά σερβιέτα στο μανίκι τής τσέπης. Θα μιλάμε ανοιχτά για το αίμα τής περιόδου, το αίμα μας, με την ίδια άνεση που μιλάνε στα διαλείμματα για το αίμα που χύθηκε σε ένα βίαιο παιχνίδι. Ο λόγος που τα κορίτσια του αύριο θα είναι περήφανα και θα χαμογελoύν πλατιά, θα μιλάνε δυνατά και θα υπερασπίζονται δυνατότερα.
Ηλεκτρονικές πηγές:
https://www.kogeorgos.gr/gynaecology/endometriosis/
https://endometriosis.org/resources/articles/facts-about-endometriosis/
https://www.womenshealth.gov/a-z-topics/endometriosis
Φωτογραφία: