Πηγή εξωφύλλου: seleo.gr
Η 20η Νοέμβρη έχει οριστεί επίσημα ως η ημέρα μνήμης για τα διεμφυλικά και φυλοδιαφορετικά άτομα που έχουν δολοφονηθεί στο πέρας του χρόνου. Φέτος είναι η 11η χρονιά της Διεθνούς Ημέρας και καθώς απομακρυνόμαστε από αυτήν αναρωτιόμαστε κάποιοι αν μπορεί να αποτελέσει η ημέρα αυτή ορόσημο αλλαγής σκέψεως ή απλά προσπερνιέται ως κάτι «αμελητέο».
Η ορατότητα της trans κοινότητας ομολογουμένως πάσχει ίσως και περισσότερο από τις υπόλοιπες της ΛΟΑΤΚΙ, καθώς δέχεται μίσος, ιδιαιτέρως διακριτό προς τα συγκεκριμένα άτομα καθώς πέφτουν θύματα κακοποίησης και βίας σχεδόν καθημερινά. Σύμφωνα με τον οργανισμό TMM-Trans Murder Monitoring, 327 άτομα δολοφονήθηκαν το διάστημα: Οκτώβριος 2021-Σεπτέμβριος 2022 από τα οποία το 36% από αυτά στην Ευρώπη ως πρόσφυγες, το 27% μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, και το 35% στο δρόμο. Άξιο αναφοράς είναι επίσης, το ότι το 95% αυτών που δολοφονήθηκαν ήταν trans γυναίκες.
Το τελευταίο ποσοστό μάς δίνει θα έλεγε κανείς «τροφή για σκέψη», καθώς η ημέρα της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών(25 Νοεμβρίου) συνήθως μας υπενθυμίζει μόνο τις “βιολογικές”γυναίκες. Οι trans γυναίκες δολοφονούνται παγκοσμίως συχνότερα από ότι οι βιολογικές. Η συμπερίληψη αυτών και η συζήτηση για τα κίνητρα δολοφονίας μιας trans γυναίκας δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους, καθώς δεν αναφερόμαστε ποτέ στον οποιοδήποτε τρόπο βίας έναντι trans γυναικών, καθώς επίσης η κοινωνία είναι πολύ πιο διαθέσιμη στερεοτυπικά στο να συμπαρασταθεί σε ένα θύμα έμφυλης βίας (βιολογική γυναίκα) παρά σε μια trans γυναίκα. Με αυτό τον τρόπο δεν προστατεύονται και δεν δίνεται η φωνή στα άτομα αυτά για ορατότητα και ισότητα.
Και καθώς μιλάμε για βία, το περιστατικό στο Κολοράντο των ΗΠΑ, Σάββατο 19 Νοεμβρίου λίγο πριν ξημερώσει η ημέρα trans μνήμης, έβαψε με κόκκινο την ντισκοτέκ-γκέι μπαρ στην οποία ένας 22χρονος εισέβαλε ένοπλος και σκότωσε 5 άτομα τραυματίζοντας άλλα 17, ανάμεσά τους ένας trans άνδρας που εκείνη την στιγμή δούλευε. Τα περιστατικά αυτά φανερώνουν την τραγική έλλειψη παιδείας και ενσυναίσθησης μιας μερίδας της κοινωνίας που κατακρεουργούν και δολοφονούν αθώες ψυχές, δίνοντάς μας το μήνυμα ότι οι ημέρες μνήμης έχουν σοβαρό λόγο ύπαρξης. Έχοντας μπει προσωπικά όπως και πολλοί από μας σε συζητήσεις για τέτοιου είδους επιθέσεις μίσους, η πιο πρόσφατη με ανησύχησε περισσότερο από οποιαδήποτε. Ακούστηκε το «αμελητέα ποσότητα» δολοφονιών trans ατόμων, από τη στιγμή που τόσοι άνδρες δολοφονούνται παράλληλα στον κόσμο. Ένα είναι το διακύβευμα, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε αριθμούς θανάτων, καθώς μιλάμε για ανθρώπους με οικογένειες και το πολύτιμο αγαθό του δικαιώματος στη ζωή. Επί προσθέτως, τα κίνητρα για τις δολοφονίες των trans ανθρώπων, δεν μπορούν να συγκριθούν με την ποικιλομορφία προέλευσης ενός κινήτρου για την βιαιότητα έναντι ενός cis-straight άνδρα (παραδείγματα όπως είναι οι ληστείες, το να ανήκουν στα Σώματα Ασφαλείας, παρανομίες, εμπόριο, αιφνίδιοι θάνατοι κλπ). Χωρίς φυσικά να σημαίνει πως είναι αμελητέα τα παραπάνω, αυτό που εξηγείται είναι, ότι η ταυτότητα φύλου αποτελεί προσόν «προκλήσεως» σύμφωνα με κάποιους ώστε να δολοφονηθεί ένα άτομο κάτι το οποίο δεν υπάρχει στις ανωτέρω περιπτώσεις.
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου δεν μπορούν να αποτελούν εναύσματα και «προκλήσεις» για την δολοφονία κάποιου, αν ναι, μιλάμε για περιστατικά μίσους και μη αποδοχής του θεμελιώδους δικαιώματος της αυτονομίας του σώματος.