Πηγή εξωφύλλου: https://feedzai.com/blog/what-can-banks-do-to-stop-human-trafficking-plenty/

Τις τελευταίες μέρες του 2022, η πολύκροτη δίκη για την υπόθεση trafficking στην Ηλιούπολη έφτασε στο τέλος της, με την απόφαση του δικαστηρίου να κρίνει: α) ένοχο τον αστυνομικό για το trafficking της Ε. αλλά αθώο για το trafficking της δεύτερης κοπέλας (Χ.) καθώς και για τους κατ’ εξακολούθηση βιασμούς, β) ένοχο για trafficking τον κατηγορούμενο
Ντάνιελ και γ) αθώο για όλες τις κατηγορίες τον πατέρα της Ε. H απόφαση αυτή εύλογα πρωτοστάτησε στους διαδικτυακούς (και μη) σχολιασμούς, με πολλά άτομα να αναρωτιούνται αν αποτελεί νίκη η ποινή των 5 ετών που επεβλήθη στον αστυνομικό ή αν η αναστολή που δόθηκε στην εκτέλεση της ποινής του μέχρι την έφεση, σε συνδυασμό με την ατιμωρησία του πατέρα της Ε., κάνει την έκβαση της υπόθεσης εν συνόλω αρνητική. Το ερώτημα αυτό δεν θα έπρεπε όμως να μας απασχολεί, γιατί τίθεται στα στενά περιθώρια που χαράσσει η αστική δικαιοσύνη, με ένα σύστημα που εξ αρχής δεν είναι φτιαγμένο για εμάς, αλλά για εκείνους.

Ποια τύχη μπορεί να είχε η καταγγελία της Χ., της δεύτερης παθούσας, όταν το σύστημα απαιτεί από αυτήν να παραστεί αυτοπροσώπως στο δικαστήριο, μπροστά στον φερόμενο ως κακοποιητή και μαστροπό της, για να διεκδικήσει την απονομή δικαιοσύνης για όσα της συνέβησαν; Πόσο ορθή μπορεί να είναι μια ακροαματική διαδικασία για ένα ιδιαίτερα σοβαρό κακούργημα, όταν το εν λόγω κακούργημα πρόκειται να παραγραφεί, και άρα πρέπει να ολοκληρωθεί με ταχύτατες διαδικασίες; Πώς απονέμεται δικαιοσύνη όταν η παθούσα αναγκάζεται να δει, μπροστά στον φερόμενο ως βιαστή πατέρα της και μπροστά σε άτομα που δεν γνωρίζει, ενόρκους και δικαστές, σκηνές από ερωτικές ταινίες στις οποίες αναγκάστηκε να συμμετάσχει;

Για να γίνουμε πιο αντιληπτές, θα πρέπει να μιλήσουμε για δύο όρους πολύ σημαντικούς για το επιχείρημά μας: “happy trafficking” και “loverboys”. Ο όρος happy trafficking περιγράφει μια συνθήκη trafficking κατά την οποία ο μαστροπός χειρίζεται τα άτομα υποδόρια, δίνοντάς τους μια ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας ώστε εκείνα να θεωρούν ότι οι επιλογές τους είναι συνειδητές, και δεν διεκδικούν την ελευθερία τους. Έπειτα, οι μαστροποί loverboys είναι εκείνοι που σχετίζονται ερωτικά και σεξουαλικά με τα εκδιδόμενα άτομα με σκοπό να τα ελέγχουν ευκολότερα.

Πώς μπορεί ένα απαρχαιωμένο και ανελαστικό σύστημα δικαιοσύνης να εντάξει στα στενά πλαίσιά του, γεμάτα με γραφειοκρατικές λεπτομέρειες και τυπολατρία, το “happy trafficking” και τους μαστροπούς “loverboys”; Πώς μπορεί σε ένα σύστημα που υποτίθεται ότι στοχεύει στην απονομή δικαιοσύνης, να είναι ανεκτό να ακούγονται εντός του ακροατηρίου, από δικηγόρους και εισαγγελείς, φράσεις όπως “μπορεί να έχουμε φάει και σφαλιάρα κάποιες γυναίκες, και αυτά είναι μέσα στη ζωή”, “προσκλήθηκαν οι πορνοστάρ να πουν ότι είναι θύματα σωματεμπορίας”, “δεν παραπλανήθηκε, αλλά επέλεξε τη συγκεκριμένη ζωή”; Πώς μπορεί να μας εκπλήσσει η απόρριψη της αίτησης των συνηγόρων των παθουσών για
άσκηση έφεσης όταν συγχρόνως η εισαγγελία πρωτοδικών ξεκινά προκαταρκτική εξέταση, όχι για τα απαράδεκτα και υποτιμητικά σχόλια που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης από “λειτουργούς της δικαιοσύνης” για τις παθούσες (όπως πχ. το ότι ειναι “βρώμικες στην ψυχή”), αλλά για τη δικαιολογημένα οργισμένη αντίδραση του κοινού που παρακολουθούσε τη δίκη, απέναντι στις προσβολές που δέχτηκαν οι παθούσες και στην αθωωτική πρόταση
του Εισαγγελέα;

Η τυπική δικαιοσύνη περιγράφεται σε αμέτρητους κώδικες και νόμους. Η ουσιαστική δικαιοσύνη όμως δε γνωρίζει προθεσμίες, δικονομικά κωλύματα και αναβολές. Κάθε φορά που η αστική δικαιοσύνη δεν απονέμει πράγματι δικαιοσύνη, θα είμαστε εδώ. Όχι για να ζητάμε ποινές, τιμωρίες και εκδικήσεις, αλλά για να προστατεύουμε τα επιζώντα άτομα, για
να επανακατευθύνουμε το ερώτημα από το “ποια ποινή αξίζει στον κακοποιητή” στο “πώς μπορούμε συλλογικά να προστατεύσουμε όσα άτομα έχουν υποφέρει από αυτόν”. Είμαστε μαζί με την Ε. , μαζί με την Χ., μαζί με κάθε άτομο που προσπάθησε να δικαιωθεί σε ένα σύστημα δικαιοσύνης που είχε προδιαγεγραμμένη την πορεία της αθώωσης για τους
κακοποιητές του.

Καμία μόνη!

Πηγές:

https://www.cam.ac.uk/research/discussion/happy-trafficking-how-criminals-profit-from-an-
iniquitous-trade?fbclid=IwAR3kTD0WnJA0wJZFehMBS0c8LmKV1wyo5qAOuqBJnERLR-WlqBqalqXOb6Y