*η πρόταση αναφέρεται στο περιεχόμενο των δύο πρώτων σεζόν της σειράς και πιθανώς να περιέχει μικρού βεληνεκούς αποκαλύψεις για την πλοκή της
Περιγραφή και πηγή εξωφύλλου: Σκίτσο με κίτρινο πόστερ που αναγράφει με μπλε γράμματα την λέξη «believe», κολλημένο με μαύρη ταινία σε γαλάζιο φόντο. https://wallpapercave.com/ted-lasso-believe-wallpapers
Η αφθονία περιεχομένου στη μικρή οθόνη είναι σήμερα κάτι παραπάνω από εμφανής, με τις εταιρίες streaming να παράγουν κυρίως σειρές όπως ποτέ άλλοτε. Εντούτοις, αυτή η ποικιλία δεν συνεπάγεται πως οι αναπαραστάσεις των ανδρικών φιγούρων έχουν πάψει να ανατροφοδοτούν τα έμφυλα στερεότυπα. Ειδικότερα, ο χαρακτήρας του «cis, straight άντρα» φαίνεται να ενσαρκώνει συχνά εκείνα τα γνώριμα κακοποιά στοιχεία: ο «μάτσο» κεντρικός πρωταγωνιστής, με τις σεξιστικές συμπεριφορές (φανερές ή λανθάνουσες), την έλλειψη ενσυναίσθησης, σεβασμού, κοκ. Έτσι, προβληματικές και πατριαρχικές πρακτικές συνεχίζουν να κανονικοποιούνται διαρκώς στις οθόνες μας, ενώ ελάχιστα θετικά παραδείγματα εξισορροπούν την κατάσταση. Μια διαφορετική, λοιπόν, πρόταση- «αντιπαράδειγμα» είναι η (βραβευμένη) σειρά «Ted Lasso». Εν μέσω της πρόσφατης 3ης σεζόν, έχει καταφέρει όχι μόνο να γίνει αγαπητή στο ευρύ κοινό, αλλά και να συνεισφέρει στην διαμόρφωση πιο υγιών προτύπων γύρω από τις μορφές αρρενωπότητας.
Η υπόθεση
Περιγραφή και πηγή εικόνας: Απεικονίζονται οι δέκα κεντρικοί χαρακτήρες της σειράς μπροστά από μπλε φόντο, το στάδιο τους και τη σημαία της ομάδας με σύμβολο ένα λευκό σκύλο Γκρεϊχάουντ . Οι παίκτες φορούν τις μπλε και κόκκινες στολές της ομάδας. https://fr.web.img6.acsta.net/pictures/21/09/06/11/03/2546449.jpg
Μία βρετανική ομάδα ποδοσφαίρου αναμένει τον νέο Αμερικανό προπονητή. Ωστόσο αυτή δεν είναι μια προβλέψιμη ιστορία αθλητισμού. Ο πρώην προπονητής football, Ted Lasso (Jason Sudeikis), διασχίζει τον ατλαντικό χωρίς γνώσεις και εμπειρία για το επάγγελμα (στην Αμερική το football είναι διαφορετικό άθλημα από το γνωστό σε εμάς ποδόσφαιρο). Είναι όμως η εναλλακτική του προσέγγιση που αποτελεί το πραγματικό του ταλέντο: το πάθος, η άμιλλα και η αλληλεγγύη που «δένουν» τους παίκτες του, σε αντίθεση με την συνηθισμένη έντονη και βίαιη προσέγγιση των ατόμων που προπονούν. Αν και αφορμή για την υπόθεση είναι συνεπώς το ποδόσφαιρο, η σειρά τοποθετεί τους χαρακτήρες της σε καθημερινές καταστάσεις και αγγίζει με θαλπωρή ένα φάσμα δύσκολων ζητημάτων: από επιτυχίες, δεσμούς, γιορτές και επιβραβεύσεις, μέχρι απογοητεύσεις, αποχωρισμούς, προδοσίες, διχασμούς. Με τον τρόπο αυτό, είναι οι σχέσεις που φτιάχνουν την «ομάδα», και το μοίρασμα εκείνο που ενώνει τα μέλη της, αλλά και το κοινό.
Οι παίκτες εν δράσει
Περιγραφή και πηγή εικόνας: Απεικονίζονται δεκαέξι χέρια να αγγίζουν ένα κίτρινο πόστερ που αναγράφει “BELIEVE” το συνθηματικό της ομάδας. Image Colin Hutton – https://homebase.ai/connected-buildings/how-to-build-team-smart-technology/
Βασικός στόχος της σειράς είναι να θέσει στο επίκεντρο ένα πιο υγιές μοντέλο αρρενωπότητας, αφού πρωταρχικός άξονας είναι οι σχέσεις μεταξύ των παικτών. Ωστόσο, δεν συναντά εξ αρχής τους χαρακτήρες λειτουργικούς, μακριά από τα στερεότυπα της πατριαρχίας και τις αντίστοιχες αντιλήψεις. Αντιθέτως, όταν καταφτάνει ο νέος προπονητής, τα μέλη της ομάδας διακρίνονται από την τοξικότητα της «αντρίλας», διεκδικούν την «alpha male» θέση, ανταγωνίζονται με πάθος, είναι απόμακροι και επιθετικοί. Παλεύουν, συνεπώς, με τον εσωτερικό τους κόσμο που δεν διακρίνεται από το συναίσθημα, αλλά την επιβολή.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνδρες χαρακτήρες στη μυθοπλασία αρνούνται να επιδείξουν υγιή συναισθήματα προς τις σχέσεις τους- πλατωνικές ή μη. Είναι δύσκολο να σημειώσουμε αν, σε αυτό το φαινόμενο, η τέχνη αντιγράφει τη ζωή ή το αντίστροφο. Σε κάθε περίπτωση αυτός ο συναισθηματικός «ακρωτηριασμός» αποτελεί μια θλιβερή σταθερά στη ζωή πολλών ανδρών, επιβαρύνοντας τη δική τους ψυχική υγεία και υποσκάπτοντας την επακόλουθη δυνατότητα να χτίζουν λειτουργικές σχέσεις. Αυτό που προσφέρει εδώ η σειρά είναι μια μικρή προσπάθεια εξυγίανσης αυτής της σύγχυσης, καθώς ο Ted Lasso καταφέρνει μέσα από τις τεχνικές του, με ρεαλιστικό τρόπο και χωρίς να γίνεται διδακτικός, να πλαισιώσει σταδιακά με ευγένεια, συναδελφικότητα, φιλία και αγάπη τις ιστορίες του ιδίου αλλά και των παιχτών.
Παράλληλα, η τριβή με θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία των χαρακτήρων είναι μια από τις σημαντικότερες προσθήκες της σειράς. Οι άνδρες ήρωες, αν και βιώνουν τα ταμπού της κοινωνίας και αρχικά στρέφονται σε αντιπαραγωγικές λύσεις διαχείρισης των προβλημάτων τους, καταφέρνουν τελικώς να μοιραστούν το τραύμα τους και να ζητήσουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Ένα ακόμα μικρό βήμα, που πέρα από υγιείς αναπαραστάσεις, δημιουργεί το ρεαλιστικό πλαίσιο γύρω από τις δυσκολίες αλλά και τα οφέλη της αυτό-φροντίδας για τους άνδρες.
Τέλος, η σύνδεση με το ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαία και αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, καθώς αντιπροσωπεύει ένα άθλημα άρρηκτα συνδεδεμένο με την τοξικότητα στις ανδρικές σχέσεις, εντός και εκτός γηπέδου, που συχνά καταλήγει μέχρι και σε αναίσχυντες συμπεριφορές λεκτικής και σωματικής βίας. Η σειρά λειτουργεί εδώ απλά ως υπενθύμιση για την πραγματική, κρυφή ομορφιά του αθλήματος και την απόλαυση του «μαζί». Είναι έτσι η «κοινότητα» που χτυπά αδιαμφισβήτητα στην καρδιά του «Ted Lasso», και όχι μόνο μεταξύ των ανδρών.
Λίγες μα καλές
Περιγραφή και πηγή εικόνας: Απεικονίζονται δύο ηδωίδες της σειράς, φορώντας, μαζί, ένα μπλε και κόκκινο κασκόλ με το έμβλημα της ομάδας, κοντά η μία στην άλλη. https://variety.com/2021/tv/features/ted-lasso-season-2-hannah-waddingham-juno-temple-1235019877/
Αν και οι ανδρικοί χαρακτήρες αποτελούν την πλειοψηφία, οι δύο βασικές ηρωίδες της σειράς κλέβουν συχνά την παράσταση. Ο λόγος για την Rebecca (Hannah Waddingham), ιδιοκτήτρια της ομάδας, και της Keely (Juno Temple), που συστήνεται ως σύντροφος ενός εκ των παικτών. Κάθε μία ακολουθεί την δική της ολοκληρωμένη ιστορία, αν και οι δύο γυναίκες έρχονται μαζί, με φόντο τον ανδροκρατούμενο χώρο του ποδοσφαίρου.
Η πλοκή της Rebecca αποτελείται από αρκετά και σημαντικά κομμάτια, καθώς «κληρονόμησε» την ομάδα από τον πρώην σύζυγό της, με τις επακόλουθες προκλήσεις. Είναι σημαντικό, όμως, ότι παρουσιάζεται εξ’ αρχής ως μια δυναμική και ελκυστική μονάδα, η οποία κάνει τη ζωή που επιθυμεί, μετά από δεκαετίες στην σκιά ενός τοξικού συντρόφου, ενώ παράλληλα, έχει κατακτήσει το σεβασμό και την οικειότητα της ομάδας της. Η χαρακτήρας φλερτάρει, βέβαια, με μερικά «girlboss-y» στοιχεία και ορισμένες αμφισβητήσιμες επιλογές, εντούτοις δεν χάνεται η βασική αίσθηση του ρόλου της. Αυτό που προσφέρει πραγματικά η Rebecca είναι η ειλικρινής αλληλεπίδραση με τον Ted, χωρίς οι δύο χαρακτήρες να καταλήξουν σε ερωτική πλοκή- ξεπερνώντας ένα από τα βασικά έμφυλα κλισέ της μυθοπλασίας.
Η ιστορία της Keely τώρα φαντάζει πιο σύγχρονη, καθώς, ως η νεότερη χαρακτήρας, «γράφτηκε» για να αγγίζει θεματικές όπως η απελευθέρωση της σεξουαλικότητας, το slut-shaming, η αλλαγή καριέρας και τα όρια εντός των ετεροκανονικών ερωτικών σχέσεων. Ωστόσο, αυτό που κερδίζει το κοινό είναι το μοντέλο του πραγματικού «girl’s girl», που εξελίσσεται μέσα στο πλήθος των ανδρών της σειράς χωρίς να αμφιβάλλει για τα θέλω της ή να απολογείται για αυτά.
«Πίστεψε»
Όλα τα μέλη του «Ted Lasso», ανεξαρτήτως φύλου, έχουν ένα θεμελιώδες κοινό: παρά τις ατέλειές τους οδηγούνται σχεδόν πάντοτε στην ανάληψη των προσωπικών τους ευθυνών. Των ευθυνών όσων είπαν ή έκαναν, όσων πλήγωσαν ή αδίκησαν, όσων δεν τόλμησαν και τώρα πρέπει να μάθουν να ζουν με ή χωρίς. Έτσι, αν και η σειρά μοιάζει ανά στιγμές με ουτοπία, με έναν κόσμο ονειρικά πλασμένο στον οποίο η αρρενωπότητα είναι υγιής και η θηλυκότητα ελεύθερη, τα λάθη των χαρακτήρων είναι εκείνα που την κάνουν να αποκτά σάρκα και οστά. Είναι, στη συνέχεια, η παραδοχή αυτών των σφαλμάτων και ειδικότερα η διόρθωση και μη επανάληψή τους, που αποτελούν το σημαντικότερο μάθημα του ιδιόρρυθμου προπονητή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το σύνθημα του Ted Lasso: “Believe” (Πίστεψε). Πίστη, λοιπόν, αλλά όχι από φιλοδοξία. Πίστη στην δύναμη να τα καταφέρουμε -αυτή τη φορά λίγο καλύτερα.